Ben je me vergeten?
Ben je Me vergeten?
Ben je vergeten dat jij uit Mij komt?
Ik jou heb voortgebracht?
Ik heb niet alleen jou voortgebracht, maar alles wat je kunt zien,
de sterren, de Zon en de Maan, alles wat jouw ogen kunnen waarnemen
De wateren op de aarde, de wind, de bossen en de stranden,
de heide en de rotsen, de bergen en de gletsjers,
allen komen van Mijn hand
Je was me vergeten,
maar Ik jou niet,
mijn dochter, mijn moeder, mijn zuster
innig zijn wij in elkaar verstrengeld,
als de wortels van de bomen onder de grond, waar niemand het ziet
al die tijd heb Ik gewacht
tot je Me weer opmerkte
in iets simpels, zoals
een bloem, of de geur van de natte aarde,
de stralen van de zon die de kamer invallen,
de maan die op het water schijnt,
het ruisen van de zee...
Al die tijd wachtte Ik geduldig op jouw thuiskomst,
wachtte Ik tot je Mijn gefluister in de wind opnieuw kon verstaan,
je de taal van de wilde dieren weer kon zien als Mijn stem,
het fluiten van de vogels je naar huis toe brachten.
En hier ben Ik dan,
in volle glorie,
Ik spreek direct tot jou, vrouw,
zie je Me staan?
op de hoek van de straat?
Ik ben de grootmoeder die gehurkt over het zebrapad voortschrijdt,
de moeder die hoogzwanger boodschappen doet in de Jumbo,
Ik ben het, het kleine meisje dat danst met bloemen in haar haar,
Ik ben de jonge vrouw die huilt om de afwijzing van een man,
Ik ben hen allen,
zoals Ik jou ben,
en jij Mij bent.
Kom terug,
naar Mij,
laat Mijn hand sluiten,
om die van jou,
en je leiden op jouw zielepad,
het pad van het leven, dat vol kuilen en rotsen is,
en tevens vol staat met bloeiende orchideeën,
en waar de mooiste vlinders vliegen,
laat Mij je vergezellen, mijn zuster,
laat Me je leiden, mijn dochter,
laat Me je liefhebben, moeder,
leg je vertrouwen in Mij,
alleen Ik ken het lot van alle mensen,
alleen Ik ben hen tevens genadig,
omdat Ik overstroom,
als een rivier die buiten haar oevers treedt!
overstroom van Liefde,
allesomvattende,
stromende,
liefde,
die geen oordeel kent en is zoals alle dingen,
heilig,
oneindig.
